Isa en de sjpringtouw

Dit is ’t derde beukske mèt ’n fantasieverhaol det zich in Bieëgdje aafsjpeeltj.
Ieërder versjene al: de vlegendje moear, ’t verdwijntapijt en noe dus Isa en de sjpringtouw. De tekst en de teikeninge zeen van de handj van Herman Claessen, beeldendj kunstenieër. Geboeare in 1949 in Remuunj. Vanaaf 1972 woeantj hae in Bieëgdje en sjrieftj hae in ’t Bieëgdjes dialect, mèt soms nog ’n inkel Remuunjs woeard, det den netjes door de Bieëgdjer helpdesk ‘Annemie’waertj gekorrigeerdj.
De blaadmeziek dae bie de leedjes huuertj is gekomponeertj door Thijs Claessen, de zoon van
Isa oet Wèssem vervaeltj zich. Van zien moder mót ’t boete gaon sjpele. “Gank mer tuikesjpringe!” zieët ze. Mèt tieëngezin begintj Isa te sjpringe. Mer ónger ’t sjpringe merktj ‘t det dit gein gewuuen sjpringtouw is. Wie det aaflöptj kintj gae in dit verhäölke laeze. Isa kumtj ónger mieër eine kwaoje Piraat tieënge, dae achteraaf toch neet zoea kwaod is en dae ‘m ’n echte sjatkist kado duit. D’r is nog ’n hieël gedeuns mèt ’n eikuuerke en ’n aovermenke en de sjatkist die inins verdwene is en d’r is ouch nog eine uul.
Kórtóm d’r is van alles te belaeve in Isa en de sjpringtouw.