Lucia de B.

Over het leven van Lucia de Berk zou nooit een film zijn gemaakt als dit
boek niet was verschenen. Meerdere rechters gaven verpleegster 'Lucia de
B.' levenslang voor de moord op zeven patiënten. Ze achtten destijds
bewezen dat zij één baby had vergiftigd. Omdat er meer baby's waren
gestorven tijdens haar dienst werd haar deze overlijdensgevallen ook
aangerekend. Wetenschapsfilosoof Ton Derksen besloot de zaak nader te
onderzoeken en ontdekte dat politieagenten, officieren van Justitie en
rechters de plank mis hadden geslagen. Ze lieten zich leiden door
negatieve beeldvorming, ondeugdelijke statistiek, onjuist geïnterpreteerde
medische gegevens en een kwaadwillende lezing van het dagboek van
Lucia de Berk. Van bewijs was geen sprake.
Op basis van dit boek besloot de Hoge Raad om Lucia de Berk op vrije
voeten te stellen. Direct na haar vrijlating barstte het debat over de
kwaliteit van de Nederlandse rechtspraak los. Volgens het Openbare
Ministerie zou er slechts sprake zijn van een incident. Ton Derksen liet
echter zien de zaak van Lucia de Berk niet op zichzelf staat. Hij
publiceerde meerdere boeken over andere gerechtelijke dwalingen,
waaronder Leugens over Louwes en Verkeerde plaats, verkeerde tijd (over de
zaak Olaf H.). Onlangs verscheen Verknipt bewijs (over de vervalste
bewijzen in de zaak Huseyin Baybasin) en ook dit boek leidde weer tot
een herzieningsverzoek.