de stille revolutie van de introverte mens
Introvert zijn: ineens was het er. Niet voor de introverten; zij wisten allang dat ze bestonden. Maar voor de rest van de wereld stond het onderwerp plotseling op de kaart. En dat is broodnodig, als je beseft dat de mensheid zeker voor een derde uit introverte mensen bestaat. Hoog tijd dus dat we serieus kennisnemen van deze ‘soort’: wat is introversie nu precies allemaal wel en vooral ook niet, hoe kun je een echte introvert herkennen en niet te vergeten: wat is reuze herkenbaar, zelfs voor mensen die wél uit een taart durven te springen op hun verjaardag?
In
Ik moet nog even kijken of ik kan rekent Liesbeth Smit af met het idee dat introversie iets zieligs of saais zou zijn. Met een frisse en heldere blik gaat ze uitgebreid in op de verschillende kanten van introvert zijn: want hoe ga je er op de werkvloer mee om? Zijn er ook mensen die zowel introvert als extravert zijn? En wat moet je eigenlijk allemaal weten over je introverte kind?
Ik moet nog even kijken of ik kan is het Nederlandse antwoord op Susan Cain. Scherp en met veel humor geschreven, en vol handige tips en lijstjes. Voor introverten én extraverten – en iedereen daartussenin die ‘nog even moet kijken of-ie kan’.
4.0 -
2 Beoordelingen
Anoniem:
Dit is een heel lief boek dat duidelijk maakt hoe we allemaal onszelf mogen en kunnen zijn, ook al voel jij je als mens af en toe (nooit of vaak) nog zo’n vreemde eend in de bijt. De introverte schrijfster Liesbeth leert je ‘uit de kast te komen’. Hoe jij je dan ook van binnen voelt: introvert, extravert of ambivert, het is een goede zaak om er op adequate wijze te leren reageren. “Zoek, kortom, een manier waarop jij contact wilt maken met de wereld en uit jezelf op een manier die bij je past. Je zelfvertrouwen en zelfbeschikking zullen je dankbaar zijn.” Introvert of extravert zijn tegenovergestelde persoonlijkheidsstijlen, die min of meer, wel of niet bij je karakter passen. De introverte mens laadt de batterijen in stilte en sociale afzondering op. De extravert laadt zich juist op tijdens sociale interactie. Daar komt het in essentie op neer. Een ambivert is gewoon wat van beide kanten in huis hebben. Als introvert ben je niet gek of verlegen, maar hoe je van binnen bent moet je wel weten te communiceren in het sociale verkeer. Sinds tijden heb ik niet zo’n hartverwarmend, niet-stigmatiserend, motiverend, inspirerend en wetenschappelijk onderbouwd non-fictie boek gelezen. De tekst is heel prettig leesbaar gemaakt door de kwesties over introversie in verschillende hoofdstukken af te wisselen met verduidelijkende roze teksten, die ontwapenen, ontspannen en je blik openen. Zo begint het eerste hoofdstuk met een prachtige roze foto waarop alleen het lachende gezicht van Liesbeth te zien is en verder gehuld in een deken met als koptekst: ‘De emancipatie van de stille Willy. Waarom introversie ook bij ons wel wat meer aandacht verdient’. En eindigt het boek met een roze foto van een verlaten bank met een kussen, deken en boek er op: ‘De gelukkige Willy. Het introverte inzicht als sleutel’. Voordat ik het wist had ik dit onderhoudende boek al uitgelezen met een supergrote glimlach op mijn gezicht en de zekerheid dat ook ik een gelukkige Willy ben. #je suis introvert
Een boek vol (h)erkenning en praktische tips, voor intro-en extraverten
Anoniem:
Liesbeth Smith koketteert met haar introversie in een aantrekkelijk leesbaar boek. Het boek nodigt uit om per hoofdstuk of per overzicht (bijvoorbeeld over 'introvertenstruggles', 'misverstanden over introverten' of 'listige antwoorden bij uitnodigingen') gelezen te worden. Het geeft herkenning bij de casussen van mensen die hun eigen introversie ontdekt hebben, hun leven daar op hebben aangepast en nu prettiger in het leven staan. Veelal geen nieuws voor introverten, maar wel met handige praktische tips en meer Hollands dan bijvoorbeeld in het boek Stil van Susan Cain.
