Sociale nood en christelijk geloof

In het christelijke denken over de samenleving is de zorg voor
elkaar altijd een hoog ideaal geweest. De overheid moest op afstand
blijven. Natuurlijk moest zij wel zorgen voor wetgeving
om arbeiders tegen hun broodheren te beschermen, maar het
verstrekken van uitkeringen en subsidies diende tot een minimum
beperkt te blijven. Daarmee zou de samenleving alleen
maar worden verzwakt.
In de beste tradities van het Reveil betoogde Abraham Kuyper
het in 1891, op het eerste Christelijk-Sociaal Congres (dit jaar
125 jaar geleden). Paus Leo XIII zei vergelijkbare dingen, en
ds. G.H. Kersten legde het principe vast in het beginselprogramma
van de SGP. Hun teksten, en die van anderen - zoals
ds. O.G. H eldring, mevrouw MacLaine Pont, de ARP-minister
A.S. Talma - en bijdragen uit het recente politieke debat,
zijn alle in dit boek opgenomen. Kennisneming van deze bronteksten
over een belangrijke en actuele maatschappelijke kwestie
kan ons helpen bij het vinden en formuleren van een juist
standpunt in het debat over de participatiesamenleving.
Dr. Bart Jan Spruyt (1964) is leraar geschiedenis
en maatschappijleer aan het Wartburg
College te Rotterdam en docent kerkgeschiedenis
aan het Hersteld Hervormd Seminarie
aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.