Anoniem:
Dankzij de tip van het wijlen DWDD boekenpannel besloot ik me over ‘Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween’ te buigen. Over een gesjeesde Japanse sporter lezen leek me aanvankelijk niet echt interessant. Dit tot Zen bewegende verhaal dat begint als een uitvoerige Japanse haiku overrompelde me en veroverde al snel mijn aandacht. Franco wijdt je in de overpeinzingen van Shizo, die de lessen uit zijn verleden tijd met verve en met gepaste Japanse onderdanigheid aan het papier toevertrouwt. Shizo neemt je mee naar het Japan van honderd jaar terug. De cover van dit boek is verre van misleidend. Met Shizo Kanakuri ren je zijn leven lang mee door de adembenemende wilde Japanse natuur, die hij krachtig door zijn aderen voelt stromen. Zijn ouders en Japan hadden andere plannen voor hem in petto dan ‘go with the flow’. Doordrongen van culturele verwachtingen wilde hij zowel de keizer van Japan, als zijn leraren en ouders niet teleurstellen. Zijn natuur plooide hij zodanig om Japan te dienen en hij deed zijn uiterste best daar eer en voldoening uit te halen. Deze opgedrongen werkelijkheid bracht hem op een dwaalspoor. Zijn schaamte niet voldaan te hebben aan hooggespannen verwachtingen leidde hem tot zijn jaren lang durende marathon van boetedoening totdat hij zijn levensles leerde: “Ik hoef niet op de tijd te letten en ook geen doel te bereiken, ik kan het rustig aan doen en altijd van gedachte of route veranderen.” Dat Shizo echt geleefd heeft is een feit. Eveneens dat hij meegedaan heeft met de Zweedse Olympische Spelen van 1912 en ook dat hij ergens voor de finish compleet van de wereldkaart verdween. Met ongekende fantasie, inlevingsvermogen en vertelkunst vult Franco voor de lezer de hiaten in, waardoor je dit verhaal met een brede Mona Lisa smile leest. Eenmaal tot schande gekomen tijdens het niet uitlopen van de marathon in Stockholm laat Franco Faggiani kunstig Shizo zich nog in vele absurde en rare bochten wringen om uiteindelijk op bejaarde leven weer in het ritme te komen van de kami’s, de natuurgeesten, waarin hij gelooft. Als natuurliefhebber kom je niets tekort door de kleurrijke beschrijvingen van de diverse settingen. Ik zou zeggen, laat je meevoeren in de avontuurlijke jaren dat Shizo verdween.
