Inderdaad, gruwelijk mooi!
Yvonne:
Alles zit gewoon in dit boek. Het is lang geleden dat ik bijna niet kon stoppen met lezen. Zo mooi geschreven, vertaler verdient een pluim! Mooi!
Anoniem:
Prachtig verhaal waarin je je volledig kunt verliezen en jezelf pas weer na de laatste bladzijde terug vindt, vurig hopend dat iedereen eenzelfde weg zal bewandelen . Ode aan de natuur en het leven en een roep om stil te staan, om je heen te kijken , te genieten van wat is
Anoniem:
“Biologie is goed en kwaad als dezelfde kleur in een ander licht” ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’ begint als een sprookje van Grimm zoals die van Hans en Grietje die door hun ouders het donkere bos ingestuurd worden. Of zoals die van Kipling’s Jungle Book en Hector Malot’s Alleen op de wereld om in de juiste stemming van deze moeras fabel te komen. Kya is de jongste en een nakomertje in een gezin van vijf kinderen. Ze wonen in een armoedig hutje aan de rand van een moeras in North Carolina. Haar vader is aan de drank en kan behoorlijk agressief uit de hoek schieten. Behalve Kya houdt niemand van haar familie het daar uit. Op haar zevende verdwijnt haar vader als laatste het toneel. Op een veel te vroege leeftijd is ze helemaal alleen en op zichzelf aangewezen om te overleven. Ze kan nog bijna niets, ook niet rekenen, lezen en schrijven. Ze heeft alleen een boot, een hut en het moeras ter beschikking om te overleven. Ze wordt in de gaten gehouden door een echtpaar van een gekleurde gemeenschap die in het moeras woont. De naburige inwoners van Barkley Cove zitten vol vooroordelen over de moerasmensen en zijn dus zeker geen troost en toeverlaat voor het kleine meisje. “De lagune rook naar leven en dood tegelijk, een organische mengeling van belofte en verval. Kikkers kwaakten. Ze keek naar vuurvliegjes die in de nachtlucht schreven zonder ze echt te zien. Ze verzamelde ze nooit in potjes; je leert veel meer over iets als het vrij is.” De eerste helft van dit boek leer je zielsveel te houden van deze talentvolle en intelligente Kya en als machteloze lezer heb je zeer met haar te doen. Eenmaal uit haar tienertijd zwaait de toon van het boek 180 graden om. Het verwilderde meisje is bloedmooi en tegelijkertijd uitermate zelfredzaam geworden. Woest aantrekkelijk voor de jongens uit het naburige dorp. Ze snakt naar menselijke liefde en daardoor trapt ze in de valkuil van mannelijke avances. Ze raakt betrokken bij een sterfgeval, wordt opgesloten en veroordeeld. Zo ontaardt het hartverscheurende verhaal halverwege in een nachtmerrie. Het sprookje is een adembenemende thriller geworden. De maandenlang slepende rechtszaak is wreed en onrechtvaardig. De schrijfster Delia Owens is een wildlife biologe. Ze heeft dit verhaal uitermate subtiel en op poëtisch fabelachtige wijze uit biologische feiten gecomponeerd. Vanaf 1952, in stukjes gehakt, ontrolt het verhaal zich vanuit het perspectief van Kya bekeken, onderbroken door stukjes van het onderzoek naar de dood van Chase eind 1969 uitlopend tot slot in het verhaal over Kya vanaf 1970. Steeds dichter naderen de twee verhaallijnen elkaar totdat ze synchroon uitmonden in een afschuwwekkende rechtszaak. Zoals elke fabel zit het moraal van het verhaal in de staart. Dit boek kan je niet missen in deze tijden van herwaardering van moeder aarde. Ik hoop zo dat dit prachtige verhaal verfilmd gaat worden zodat er een nog groter publiek bereikt wordt.
